Podczas pierwszych spacerów po nowej okolicy trzymaj psa na smyczy do momentu, aż poczuje się swobodnie i oswoi się. Jeśli przeprowadziłaś(eś) się z bloku do domu z ogrodem, to pamiętaj aby kontynuować spacery na zewnątrz. Dzięki temu zachowasz psie przyzwyczajenia i dasz możliwość spotykania innych ludzi i zwierząt.

Wiele osób mieszkających w mieście lub małych osiedlach marzy o owczarku niemieckim. Jednak nie każdy posiada ogród w którym owczarek mógłby spożytkować swoje pokłady energii. Czy owczarek niemiecki nadaje się do mieszkania lub bloku? Czy to na pewno dobry pomysł trzymać w bloku tak dużego psa? Dowiesz się tego już za chwilę! Owczarki niemieckie mogą mieszkać w bloku lub mieszkaniu pod warunkiem, że właściciel jest odpowiedzialny i zapewni psu jego podstawowe potrzeby. Jednak trzymanie owczarków w mieszkaniu bez zaspokojenia jego potrzeb może prowadzić do destrukcyjnych zachowań. Wiele owczarków niemieckich na całym świecie dobrze się czuje w mieszkaniach gdy są należycie traktowane a ich potrzeby energetyczne zostaną zaspokojone. Są to inteligentne psy mające spore pokłady energii. Młody owczarek niemiecki Czy Owczarek Niemiecki Nadaje Się Do Bloku? Pierwszą rzeczą, którą musisz wziąć pod uwagę jest osiedle mieszkaniowe. Nie każde osiedle mieszkaniowe lub blok pozwala na przyjmowanie psów, a zwłaszcza psów o takiej wielkości. Nawet jeśli Twój owczarek jest szczeniakiem, w końcu dorośnie do swoich dorosłych rozmiarów (mniej więcej w ciągu pierwszego roku). Dlatego przed wprowadzeniem owczarka niemieckiego do domu należy skonsultować się z właścicielem mieszkania (jeśli wynajmujesz u kogoś) lub deweloperem (jeśli zamierzasz lub już kupiłeś mieszkanie). Przeczytaj także: „Czym Karmić Owczarka Niemieckiego? (Rady, Wskazówki, Lista Odpowiednich Produktów)” Co Potrzebuje Owczarek Niemiecki? Jak już wspomniałem, owczarki niemieckie mają wiele podstawowych potrzeb, które muszą być spełnione, jeśli mają mieszkać w mieszkaniu. Proszę nie bądź jedną z tych osób, które oczekują, że psa można zostawić w domu przez cały dzień i jeszcze uważać, że to jest w porządku. Patrząc długoterminowo, przez takie zachowanie można jedynie sobie przysporzyć więcej kłopotów niż jest to potrzebne. Jeśli kupisz szczeniaka, będzie Ci łatwiej go wytresować i pomóc mu wyrobić dobre nawyki, które zostaną przeniesione w dorosłość. Szczeniaki wymagają jednak poświęcania im o wiele więcej czasu i uwagi, więc jeśli będziesz musiał go zostawiać na 8-9 godzin samego w domu, może to nie być dobry pomysł. Sytuacja się zmienia gdy mieszkasz z innymi członkami rodziny. Jeśli zostaną z psiakiem i poświęcą mu trochę czasu to super! Szkolenie dorosłego owczarka niemieckiego będzie trudniejsze, ponieważ ma on już pewne nawyki, których ty go nie nauczyłeś. Niemniej jednak nie potrzebują one tak dużo ciągłej uwagi jak szczeniaki. Mimo to nadal potrzebują jej dość dużo, ponieważ są to bardzo energiczne i towarzyskie psy. 1. Szkolenie Owczarka Niemieckiego Jak już wiadomo, tresura posłuszeństwa jest doskonałym sposobem na stymulację umysłową, co jest niezwykle ważne dla większych psów zamieszkujących małe mieszkania. Jednakże tresura jest kluczowa z jeszcze innego powodu. Owczarki niemieckie nie należą do spokojnych psów. W gruncie rzeczy będą szczekać, jeśli dostrzegą niebezpieczeństwo. Gdy masz sąsiadów za ścianą, możesz spodziewać się hałasów dobiegających ze wszystkich kierunków, o różnych godzinach. Niewyszkolony owczarek będzie szczekał gdy coś usłyszy, stwarzając trudności osobom z Twojego otoczenia. Z tego powodu niezwykle ważne jest, abyś nauczył swojego owczarka niemieckiego „manier”. Jeśli masz szczęście znaleźć miejsce, które jest przyjazne psom, istnieje duża szansa, że twoi sąsiedzi też będą mieli psa. W blokach nie trudno o sytuacje, w których jakiś pies zaczyna szczekać, wywołując reakcję łańcuchową szczekania wszystkich psów dookoła… Najlepszym sposobem na uniknięcie „salw szczekania” jest tresura. Naucz swojego psa, że „cisza” jest dobra! Dodatkowo, podczas tresury jak i innych codziennych sytuacji, staraj się na niego nie krzyczeć. Jeśli zacznie szczekać, postaraj się to przeczekać. Gdy przestanie, pochwal go, i nagródź smakołykiem. Wymaga to sporo spokoju i cierpliwości, ale na dłuższą metę jest warte wysiłku. Na szczęście owczarki niemieckie to niezwykle inteligentne psy, które można dość łatwo wytresować. Oczywiście, jeśli poświęci im się wystarczająco dużo czasu, uwagi oraz przy odpowiednim wysiłkiem i dozą cierpliwości. Zadbaj także o to, aby dobrze wytresować je pod kątem wypróżniania. Ustalenie stałego harmonogramu jest zbawienne, ponieważ w bloku nie jest to tak proste, jak otwarcie drzwi i wypuszczenie psa na pole. Zapewne będziesz musiał prowadzić psa na smyczy i spacerować trochę, aż znajdzie się odpowiednie miejsce, w którym będzie mógł się załatwić! Jeśli narzucisz owczarkowi stały rytm dnia, łatwo będzie mu się do niego dostosować, więc nie będzie żadnych niespodzianek! Pamiętam, że ja tak wytresowałem swojego pierwszego psiaka, lata, lata temu gdy mieszkałem w bloku. Jeśli masz taką możliwość, możesz wychodzić na krótkie spacery nawet i co godzinę. Młody szczeniak szybko załapie o co chodzi, a także szybciej skojarzy trawnik z siusianiem czy robieniem kupki. 2. Wysiłek fizyczny Owczarki niemieckie są nadzwyczaj energicznymi psami, ponieważ kiedyś biegały wśród pól pasąc stada. Były psami pasterskimi o mentalności psów pracujących. Właśnie z tego względu mają tonę niespożytej energii, która powinna być codziennie spożytkowana. Dziś są używane jako psy policyjne i strażackie również z powodu swojej wyjątkowej energii. Niestety w przypadku mieszkań istnieje problem związany z brakiem dużego, zamkniętego ogrodu. Bez niego będzie im bardzo trudno o aktywność fizyczną. Jeżeli mieszkacie w bloku i jesteście zajęci pracą lub innymi czynnościami, to niestety owczarek niemiecki nie jest dla was odpowiedni. Dobrym pomysłem jest zamieszkać w pobliżu parku. W ten sposób możesz zabrać go tam na kilka godzin i pozwolić mu się bawić na otwartej przestrzeni. Niektórzy ludzie wybierają bieganie z psem. Więc jeśli w pobliżu są ścieżki do biegania, to może to być również dobre rozwiązanie. Upewnij się, że jest tam miękkie podłoże, po którym pies może biegać, aby nie bolały go łapy. I trzymaj psiaka na smyczy, szczególnie przez pierwsze kilka miesięcy jego życia. Codzienna aktywność nie tylko utrzymuje owczarka w zdrowiu fizycznym, ale również w stabilizacji psychicznej. Innymi słowy, ostatnią rzeczą, której moglibyście zapragnąć jest owczarek niemiecki, który nudzi się bez opamiętania. Znudzony owczarek niemiecki najprawdopodobniej wykaże się destrukcyjnym zachowaniem podczas waszej nieobecności. Jak podaje American Kennel Club, owczarki niemieckie potrzebują co najmniej, 2 godzin ruchu dziennie. Jeżeli dwie godziny codziennych spacerów lub zabaw to dla Ciebie zdecydowanie za dużo, prawdopodobnie lepiej wybrać inną rasę. 3. Stymulowanie Umysłu Stymulacja umysłu jest kolejnym ważnym czynnikiem, który trzeba wziąć pod uwagę. Owczarki niemieckie zaliczają się do grona najbardziej inteligentnych ras psów na świecie. Należy więc tak je traktować. Inteligentne psy wymagają pobudzenia umysłowego. Dlatego oprócz paru godzin ruchu sugerowałbym również codzienne treningi posłuszeństwa lub układanie puzzli. Tresura posłuszeństwa jest idealna, ponieważ te psy są rewelacyjnymi „pracusiami”. W rzeczywistości czują się najlepiej, gdy mają jakieś „zadanie” do wykonania. Czy to będzie pasterstwo, bieganie, przynoszenie patyków/piłki czy trening posłuszeństwa, chętnie podejmą się każdego wyzwania. Pamiętajcie jednak, aby zabrać ze sobą dużo psich smakołyków! Jednym z najlepszych sposobów na zapewnienie stymulacji umysłowej są psie łamigłówki. Jeśli zapewnisz swojemu owczarkowi interaktywne i interesujące puzzle lub zabawki, wówczas zajmie go to na dłuższy czas. Nawet 30 minut dziennie z taką zabawką będzie w sam raz i zaspokoi trochę potrzeb. Z czasem możesz kupić parę różnych zabawek i zmieniać mu co parę dni. Tym sposobem, pies nie znudzi się nimi tak szybko. Najlepsze puzzle dla psa: Gra logiczna dla psa Dog Brick Nina Ottosson – Pies z chęcią zajmie się rozwiązywaniem prostych łamigłówek by dostać wymarzone mata węchowa z szarpakiem – Taka mata zajmie Twojego owczarka na długi czas. Ponadto możesz do niej powrzucać smakołyki. Zapewnia frajdę i pobudza wrodzone umiejętności poszukiwania Flip Board – świetna zabawka logiczna dla psa. Rozwija inteligencje psa, zachęca do nauki i nagradza smakołykami. Najlepsze w układaniu puzzli jest to, że zajmują one znacznie mniej czasu niż aktywność fizyczna, choć są równie ważne. Chwila zabawy takimi puzzlami może okazać się bardzo pomocna dla rozwoju i mentalnego zdrowia Twojego owczarka niemieckiego. 4. Odpowiednia Klatka dla psa Mieszkając w mieszkaniu, jest parę rzeczy, które są absolutnie niezbędne. Jedną z nich, a zarazem najważniejszym i prawdopodobnie największym jednorazowym wydatkiem, jest klatka dla psa. Zakładamy, że ponieważ nie masz dużego podwórka, Twój pies będzie żył w domu (i mam nadzieję, że nie na balkonie…). Tak więc będziesz musiał go nauczyć czystości. Psy, z racji swojej natury, nie będą chciały brudzić miejsca, w którym śpią (czyli Twojego mieszkania). Musisz więc nauczyć je, jak kontrolować swoje potrzeby. Tresura z klatką w cale nie jest okrutna. Wręcz przeciwnie, jest wiele korzyści płynących z takiej tresury. Na przykład może nauczyć psa, jak czuć się komfortowo w zamkniętej przestrzeni. Oczywiście nie twierdzę, że powinieneś zostawić psa w klatce i iść do pracy na 8 godzin. To wywołałoby więcej niepokoju i stresu niż jest to konieczne. Pamiętaj, że nie należy zostawiać owczarka w klatce na dłużej niż 6 godzin, szczególnie jeśli jest on szczeniakiem. Jaka jest najlepsza klatka dla owczarka niemieckiego? Wybrałem trzy najrozsądniejsze opcje. Są wykonane z dobrej jakości materiałów, solidne i można je składać. Aml Duża Klatka Metalowa Kojec (122x76x83)Klatka Metalowa Transportowa (122x76x81)Midwest Md Klatka Life Stages 1648 Dd (125X79X83) Dobra rada: Zawsze należy kupować klatkę czy kojec dla psa odpowiadającą rozmiarowi dorosłego osobnika. W tym przypadku będziesz potrzebował kojca co najmniej o rozmiarze 120cmx70cmx75cm. Ogromnym plusem tych klatek jest fakt, iż są one składane. Jako że większość mieszkań jest stosunkowo niewielka, fajnie byłoby mieć możliwość ich złożenia. Klatki numer 2 i 3 posiadają również demontowaną metalową przegrodę. Jest to bardzo fajny element ponieważ pozwala rosnąć klatce wraz ze wzrostem Twojego szczeniaka. Można ją stosunkowo powiększać miesiąc po miesiącu, w taki sposób by maluch czuł się komfortowo. 5. Socjalizacja Mieszkając w bloku istnieje spore prawdopodobieństwo, że w pobliżu będą inne psy. Kiedy przyjdzie czas na spacer, prędzej czy później natkniesz się na innych właścicieli psów. Dlatego tak ważne jest, aby owczarek niemiecki jak najwcześniej przeszedł sporą dawkę socjalizacji. Aby nauczyć je, że są „dobre” i nie stanowią zagrożenia, powinny być często wystawiane na kontakt z innymi psami i ludźmi. Owczarki niemieckie to duże psy i bez właściwej socjalizacji mogą zrobić krzywdę i zranić mniejszego od siebie psa. Myślę, że na pewno chciałbyś uniknąć takich sytuacji. Socjalizacja może przyjmować różne formy. Póki są jeszcze młode, wykorzystuj każdą z nadarzających się okazji do wspólnych zabaw. Sprawi to, że będą mniej onieśmielone w stosunku do innych psów i ludzi. Jeśli nie masz przyjaciół posiadających psy, poszukaj pobliskich psich parków. Jeśli masz wolne środki, warto zabrać je do szkoły lub przedszkola dla psów, jeśli takie znajduje sie w pobliżu. W psich przedszkolach Twój pies będzie miał kontakt z różnymi psami i ludźmi. Zapewni im to więcej okazji do ćwiczeń, ale także ułatwi socjalizację. Wyzwania Posiadania Owczarka Niemieckiego W Bloku Bez zaspokojenia podstawowych potrzeb, owczarek niemiecki może sprawiać wiele problemów. Jeśli nie zapewnisz mu tych 5 podstawowych potrzeb, może Cię czekać przyśpieszony remont. Brak stymulacji psychicznej i fizycznej oznacza, że owczarek niemiecki będzie się nudził. A znudzony owczarek niemiecki chętnie weźmie w sprawy w swoje łapy. Będzie próbował zaspokoić swoje potrzeby oraz ciekawość co często prowadzi do destrukcyjnych zachowań. Pogryzione przedmioty, buty, zabawki moich dzieci, przewrócone doniczki z kwiatami, pogryzione buty, i tak dalej. Choć mam dom z dość dużym ogrodem i mojemu owczarkowi nie brakuje przestrzeni, to niestety przerobiłem już niektóre z tych sytuacji. Tego typu zdarzenia nie należą do przyjemnych, ale się zdarzają. Mieszkanie z owczarkami niemieckimi nie jest wcale łatwym wyzwaniem. Jednakże owczarki są zdolne do funkcjonowania w takim środowisku. To od Ciebie zależy, czy znajdziesz dla nich sposób, aby jak najefektywniej wykorzystać tę sytuację. Niektórzy nawet twierdzą, że są to jedne z lepszych psów do bloków mieszkalnych, pomimo ich energicznego temperamentu i rozmiaru. Oczywiście nie wszystkie psy są takie same. Niektóre będą wymagały nieco więcej zaangażowania, podczas gdy inne świetnie się w nim odnajdą. To od Ciebie (właściciela) zależy, czy uda Ci się stworzyć dla nich idealną przestrzeń i życie. Czy Owczarek Niemiecki Gubi Sierść? Owczarki niemieckie cieszą się złą sławą jako jedna z najbardziej liniejących się psów. Mają dwuwarstwową sierść (składającą się z sierści okrywowej oraz podszerstka). Gdy następuje zmiana pory roku z zimowej na letnią, zrzucają tony sierści. Zrzuca też dużo sierści w sposób naturalny. Z tego względu będziesz musiał często sprzątać i odkurzać. Jeśli nie cierpisz na uczulenia i nie masz awersji do wszechobecnej sierści, ten problem może nie być tak straszny. Jednak kiedy masz członków rodziny lub przyjaciół, którzy mają problemy z alergią, może to być dla nich trudność. Całkowite pozbycie się sierści może być niemal nierealne. Co więcej, jeśli musisz iść do pracy i ładnie się ubrać, na ubraniach będzie sierść psa. Warto, żebyś trzymał te ubrania poza zasięgiem psa. Podział na „domowe” i „wyjściowe” ubrania stanie się ze sposobów na zredukowanie tego zjawiska jest częste szczotkowanie i pielęgnowanie psa. Szczotkując go jesteś w stanie utrzymać sierść w kontrolowanym miejscu, co może ułatwić jej zbieranie i pozbywanie się. Jeżeli tylko masz na to wystarczająco dużo czasu, możesz szczotkować go codziennie, ale przynajmniej raz w tygodniu jest to mus. Kąpiele rozluźniają sierść i sprawiają, że staje się ona bardziej podatna na układanie. Wbrew pozorom nie ma potrzeby kąpania psa co tydzień. Zbyt częste kąpiele podrażniają i wysuszają skórę. Raz w miesiącu w zupełności wystarczy, chyba że sierść jest bardzo brudna i wymaga czyszczenia. Odradzam golenie owczarka niemieckiego. To nie powstrzyma linienia i może zrobić im krzywdę. Szczególnie podczas niesprzyjającej pogody. Zimą owczarki muszą mieć podwójną sierść, ponieważ izoluje i utrzymuje je w cieple. Pomaga im to również latem, gdyż obie warstwy nadal pełnią różne, ale ważne funkcje. Aby sierść owczarka niemieckiego urosła prawidłowo może minąć sporo czasu, a to z kolei wpływa na jego zdrowie. Po prostu tego nie rób. Przed kupieniem owczarka niemieckiego upewnij się, że jesteś przygotowany oraz jesteś w stanie zadbać o jego sierść i futro. Będzie to wymagało zaangażowania, dlatego jeśli lubisz mieć w domu nieskazitelnie czysto i schludnie, owczarek niemiecki może nie być psem dla Ciebie. Czy owczarki niemieckie mogą być „kanapowcami”? Owczarki niemieckie nie mogą być wyłącznie psami domowymi. Potrzebują mnóstwo ruchu i stymulacji. Gdy mają ich brak, mogą nabawić się problemów behawioralnych. Nie powinny być również psami przebywającymi wyłącznie na zewnątrz, ponieważ są to zwierzęta bardzo społeczne. Najlepiej byłoby gdyby spędzały czas zarówno w domu jak i na długo owczarki niemieckie mogą przebywać same w domu? Owczarki niemieckie nie powinny zostawać same w mieszkaniu na dłużej niż osiem godzin. W przeciwnym razie mogą pojawić się u nich problemy behawioralne, takie jak szczekanie, rozrabianie czy gryzienie przedmiotów wynikające z nudy. Aby były szczęśliwe, potrzebują zainteresowania, ruchu i socjalizacji.

Dwa psy najlepiej zapoznawać podczas spaceru na neutralnym terenie. I to niejednego spaceru - im więcej ich będzie, tym lepiej! Pod koniec spaceru, gdy było wszystko w porządku, możemy zabrać nowego psiaka w okolice domu. Gdy na posesji - czy też na klatce schodowej - będzie ok, wpuśćmy nowego psiaka do środka.

Przyjęło się uważać, że duży pies potrzebuje ogrodu, a mały fantastycznie odnajdzie się w czterech ścianach mieszkania w bloku. Mit ten, o tyle silny, co nieprawdziwy, jest przyczyną wielu nieporozumień wśród psiarzy. Nie ważne czy mieszkasz w domu czy w bloku Tymczasem dla zdecydowanej większości psów nie ma absolutnie żadnego znaczenia, czy mieszkają w kawalerce w bloku, czy w pałacu z kilometrami ogrodów, natomiast dość duże ma ogólny styl życia właściciela. Kluczowe jest zwrócenie uwagi na wrodzone potrzeby psa – w przypadku psów rasowych warto przyjrzeć się historii rasy, bo inne potrzeby i temperament mają owczarki, a inne molosy – lata hodowli skupiały się na osobnikach o cechach pożądanych, a nie dopuszczały do rozrodu tych, które nie były w stanie sprostać zadaniom stawianym przed konkretna rasą. Rasa psa a mieszkanie w bloku Niemal każdy pies w bloku ma szanse być bardzo szczęśliwym i spełnionym zwierzęciem, ale od reguły tej należy wykluczyć rasy psów (i ich miksy) stworzone do samodzielnego patrolowania dużych przestrzeni, do czynnej obrony i samodzielnego decydowania o przepędzeniu przeciwnika, czyli np. owczarki kaukaskie, środkowoazjatyckie, kangale, moskiewskie stróżujące itp. Te psy rzeczywiście lepiej będą czuły się mogąc „wziąć pod opiekę” konkretny teren, raczej większy niż mniejszy. Wszystkie inne, z zachowaniem rozsądku i przy odrobinie wysiłku z przyjemnością powitają blokowe kąty. Zanim jednak weźmiemy psa, musimy zastanowić się na jakie kompromisy jesteśmy w stanie pójść w naszym mieszkaniu i w życiu. Owczarki, choć aktywne, znacznie bardziej niż biegania luzem, potrzebują systematycznej pracy z przewodnikiem i nie są szczęśliwe, jeśli nie dostarczamy im wyzwań intelektualnych i izolujemy od rodziny. Podobnie terriery – malutki york został wyhodowany do zaciętej walki z plagą szczurów w Nowym Yorku, a nie do spania na podusi, to aktywne, ciekawskie, charakterne i cięte zwierzę, potrzebujące w równym stopniu szkolenia i wyzwań, co ruchu. Psy myśliwskie, a więc spaniele, wyżły, ale uwaga, również retrievery (goldeny, labradory) potrzebują ruchu, pracy z przewodnikiem, pracy węchowej, możliwości realizacji swoich naturalnych instynktów nie w pogoni za sarną, a w celowej pracy z człowiekiem. Nie musisz od razu zapisywać się do lokalnego koła łowieckiego, ale zacznij bawić się ze swoim psem w nosework, albo w poszukiwanie specjalnie „zgubionych” rękawiczek w żywopłocie obok bloku – to naprawdę nie jest trudne, a szkoleniowców chętnych za niewielkie stawki wprowadzić przewodników w podstawy tych zajęć można znaleźć w każdym większym mieście Polski. Najmniej wymagające są psy ras „ozdobnych”, ale to wciąż żywe, potrzebujące przygód, inteligentne zwierzęta, a nie żywe lalki do kochania i całowania (choć wiele chętnie powita czułości, jeszcze chętniej powitają wspólną aktywność.) Większe rasy psów – tylko do domu z ogrodem? Czy to jednak znaczy, że wielkość psa w bloku zupełnie nie ma znaczenia? Nie do końca. Upchnięcie sześcioosobowej rodziny w kawalerce musi skończyć się niesnaskami wśród domowników i podobnie to działa u naszych czworonożnych przyjaciół. Zachowajmy zdrowy rozsądek i wybierzmy psa, o którego nie będziemy się co chwila potykać w przejściu – zdrowy, spełniony pies przesypia dwie trzecie doby, pozwólmy mu więc odpoczywać w spokoju i tak dostosujmy nasze mieszkanie, żeby zwierzę miało swój własny, bezpieczny kąt i święty spokój. Podsumowując, jaki pies do bloku? Niemal każdy, oby tylko pasował do swojego właściciela, a właściciel mierzył siły na zamiary.

psica jak najbardziej się przyzwyczai. do tego musisz jej pokazać, co wolno a czego nie. nie pozwalaj jej w ogóle szczekać w mieszkaniu, każdorazowe szczeknięcie przerywaj, a przy próbach szczekania, jak już widzisz, ze chce szczeknąć to nie pozwalaj jej na to. nie wiem, czy wcześniej mieszkała w domu czy nie, ale jak nie to naucz ją, ze w domu się nie załatwia i naucz ją

Klatka kennelowa to temat często poruszany zarówno w internecie, jak i na zajęciach z psiego przedszkola. Specjaliści wymieniają wiele zalet stosowania klatki w codziennym życiu i poza domowymi warunkami. Jednak temat kennela wciąż budzi wśród psiarzy liczne kontrowersje i negatywne skojarzenia. Przez niektórych opiekunów czworonogów „zamykanie psa w klatce” postrzegane jest jako oznaka lenistwa lub wręcz znęcanie się nad zwierzakiem… Czym tak naprawdę jest klatka kennelowa i jak prawidłowo przyzwyczajać psiaka do przebywania w kennelu? Po co psu klatka kennelowa? Wiele psiaków ma naturalny odruch chowania się w ciasnych, zamkniętych przestrzeniach. Domowe czworonogi często lubią wchodzić pod łóżko lub biurko, by uciąć sobie drzemkę. Również podczas burzy większość przestraszonych psiaków szuka w domu ciasnych skrytek, w których może się schować na czas grzmotów. Ograniczona od góry przestrzeń wyraźnie zapewnia psom poczucie bezpieczeństwa – pomaga odciąć się od zbyt intensywnych bodźców zewnętrznych i pozwala na zmniejszenie czujności podczas snu. Te same zalety niesie za sobą prawidłowo wprowadzona klatka kennelowa. Przy odrobinie wysiłku i planowania ze strony opiekuna kennel może stać się dla psa ulubionym miejscem na drzemkę i bezpieczną skrytką na czas strasznych wydarzeń (burzy, remontu u sąsiada czy odkurzania dywanu). Posiadanie klatki w domu nie oznacza od razu, że należy w niej psa zamykać! Kennel może funkcjonować w domu wyłącznie jako dodatkowe posłanie dla psiaka. Jednak nauczenie czworonoga spokojnego przebywania w zamkniętej klatce to sporo korzyści – zarówno dla jego opiekunów, jak i samego zwierzaka. Po co zamykać psa w klatce? Nauczenie psa spokojnego zostawania w zamkniętej klatce ogromnie ułatwia codzienne życie z czworonogiem. Psiak natomiast zyskuje bezpieczne schronienie, które daje mu pewność, że nic złego mu się nie stanie. Klatka kennelowa – pomoc w domu Jeśli twój pies umie spokojnie zostawać w klatce, możesz go w niej zamknąć na czas sprzątania w domu. Dzięki temu psiak nie wejdzie ci pod nogi, kiedy będziesz nieść kosz z praniem i nie będzie atakował znienawidzonego odkurzacza czy mopa. Także zamieszanie towarzyszące wnoszeniu mebli lub wizyta fachowca od pralki mogą obyć się bez pomocy czworonoga, który w tym czasie może spokojnie konsumować smakowity gryzak w swojej norze. Psiaka możesz zamknąć w klatce również podczas wizyty gości, jeśli nie dogadują się dobrze z twoim zwierzakiem. Poinstruuj koniecznie odwiedzających, żeby nie podchodzili do klatki i nie zaczepiali w żaden sposób psiaka, który w niej przebywa. Klatka kennelowa dla niszczycieli Prawidłowo wprowadzony kennel pozwoli ograniczyć niszczycielskie zapędy psiaka, który frustruje się pod nieobecność opiekunów. Uchroni także czworonoga od zrobienia sobie krzywdy podczas demolowania mieszkania. Niektóre psy cierpiące na lęk separacyjny, pozostawione pod nieobecność opiekunów w zamkniętej klatce, potrafią uspokoić się, przestać wyć, a nawet zdrzemnąć się chwilę. Kennel dla psów-niszczycieli powinien być wykonany z metalu – materiałowa klatka nie ma szans w starciu z psimi zębami. Ważne, by pozostawionemu w klatce psu zapewnić dostęp do wody, szczególnie jeśli ma on przebywać zamknięty w niej dłużej niż 3 godziny. Pamiętaj, że klatka nie rozwiąże problemu twojego psiaka. Może być jedynie doraźną pomocą. W przypadku psów niszczących dom pod nieobecność opiekunów lub z lękiem separacyjnym podstawą postępowania jest terapia behawioralna. Klatka kennelowa w podróży Spokojne przebywanie w zamkniętej klatce jest niezmiernie przydatne podczas podróży samochodem i pobytów w hotelu. Powszechnie wiadomo, że najbezpieczniejszy sposób przewożenia psów samochodem to umieszczenie zwierzaka w specjalnie do tego zaprojektowanej, metalowej klatce. Nauczony siedzenia w zamknięciu zwierzak nie będzie się więc frustrować ani próbować wydostać. Klatka kennelowa przyda się także podczas pobytu w hotelu. Nawet jeśli wybrane miejsce akceptuje psy, to podrapane drzwi lub obsikany dywan nie spotkają się z aprobatą obsługi. Jeśli nie wiesz, jak twój pies zachowa się pozostawiony w obcym miejscu, zabierz ze sobą klatkę, której używasz w domu. Czworonóg zdecydowanie lepiej zniesie zamknięcie w znanym i bezpiecznym kennelu niż przebywanie luzem w nieznanym pokoju hotelowym. Natomiast ty będziesz mógł wybrać się na zwiedzanie okolicy, nie martwiąc się tym, co zastaniesz po powrocie do hotelu. Klatka kennelowa w psich sportach Odpowiednio wprowadzona klatka, która kojarzy się psu z wyciszeniem i odpoczynkiem, będzie kluczową pomocą dla psów sportowych. Psy, które czekają na swoje wyjście na plac treningowy, często są niezwykle pobudzone, co może niekorzystnie wpływać na ich psychikę. Zamknięcie psa w klatce na czas oczekiwania może pomóc zmniejszyć napięcie i zapobiec „spaleniu się” psiaka jeszcze przed startem. Takie zastosowanie klatki często spotykane jest w sportach typu obedience, agility, tropienie użytkowe czy pasienie. Klatka kennelowa dla psów ze schroniska W internecie można spotkać się z opiniami, że psy adoptowane ze schroniska mają traumę związaną z przebywaniem „za kratami”. Nic bardziej mylnego! To właśnie przygarnięte ze schroniska psiaki najbardziej potrzebują ciszy, poczucia bezpieczeństwa i możliwości odseparowania się od nowych, strasznych bodźców. Większość schronisk zapewnia psom przebywającym w boksach budy, które pełnią rolę bezpiecznej skrytki. Pomyśl o klatce kennelowej właśnie jak o takiej budzie, w której niepewny zwierzak może się bezpiecznie ukryć. W klatkę najlepiej zaopatrzyć się jeszcze zanim sprowadzisz swojego czworonożnego wybranka do domu. Klatka kennelowa – pomoc w utrzymaniu porządku Każdy, kto karmi swojego psa dietą BARF wie, jaki bałagan potrafią zrobić psiaki spacerujące po całym domu z kawałem surowego mięsa. Najlepszym rozwiązaniem problemu krwawych kropek na dywanie będzie zamknięcie psiaka w klatce razem z posiłkiem. Dzięki temu do prania zostanie nam tylko koc znajdujący się w klatce. Również podawanie psu gryzaków wyłącznie w kennelu będzie dobrym pomysłem, szczególnie w przypadku psiaków, które swoje skarby lubią zagrzebywać w łóżku opiekunów… Już po kilku razach psiak uczy się, że na widok pełnej miski lub otwieranej szuflady z gryzakami należy szybko biec do klatki i czekać tam na jedzenie. Klatka kennelowa – ograniczenie ruchu po zabiegach Akceptowana przez psa klatka przyda się również w sytuacjach, gdy z różnych powodów musimy ograniczyć ruch naszemu pupilowi. Czworonogi po operacji kręgosłupa, bioder lub ze złamaniami nie powinny biegać po domu czy wskakiwać na kanapę. Jednak pilnowanie ich 24 godziny na dobę nie jest często możliwe. Z pomocą przychodzi więc odpowiednio wprowadzona klatka kennelowa. W skrajnych wypadkach psiak może spędzić w kennelu kilka dni, wyprowadzany jedynie w celu zaspokojenia potrzeb fizjologicznych. Takie ograniczenie ruchu powinno być wprowadzane wyłącznie przy wskazaniu chirurga lub ortopedy. Do czego NIE służy klatka kennelowa Klatka kennelowa nie powinna być nigdy traktowana jako kara dla psa za złe zachowanie! Takie stosowanie klatki może szybko zniechęcić czworonoga do przebywania w zamknięciu. Trzymanie psa w klatce za karę burzy postrzeganie klatki jako bezpiecznego azylu. Klatka nie służy również do zapoznawania ze sobą zwierząt. Sytuacja, w której jeden z psów nie ma możliwości odwrotu i skazany jest na interakcję z innym, obcym zwierzakiem, nie ma nic wspólnego z poczuciem bezpieczeństwa. Zamknięty w klatce czworonóg czuje się zagrożony i może zachować się agresywnie, by się bronić. Jak wybrać klatkę dla psa? Klatka kennelowa powinna być nie tylko dostosowana do wielkości psa, ale także do jego wieku i temperamentu. Przy wyborze klatki trzeba brać pod uwagę także jej przeznaczenie. Wielkość klatki Kennel dla psa powinien być na tyle duży, żeby umożliwiał czworonogowi swobodne siadanie, wstawanie i obracanie się. Klatka powinna być także na tyle mała, by uniemożliwić psu skakanie i bieganie. Producenci klatek często podają, dla jakich ras (lub wagi) psów przeznaczony jest dany rozmiar kennela. Najlepiej więc kierować się tymi wskazówkami. Metalowa, materiałowa, czy na zamówienie? Klatkę należy wybierać, mając na uwadze nie tylko jej przeznaczenie, ale także ewentualne niszczycielskie zapędy naszego pupila. Klatka materiałowa Klatki materiałowe są o wiele lżejsze niż metalowe, a bardziej zabudowane ścianki dają psu większe poczucie bezpieczeństwa. Dostępne są w wielu rozmiarach i często mają atrakcyjny wygląd. Solidny, aluminiowy stelaż sprawia, że na klatce można ustawić na przykład pudło z zabawkami psiaka. Jednak materiałowa konstrukcja z siatkowymi elementami szybko polegnie w starciu z psem, który ma destrukcyjne skłonności. Również psiak, który bardzo będzie chciał się wydostać, bez problemu zrobi w niej dziurę. Materiałowa klatka nie ochroni także czworonoga podczas wypadku samochodowego. Dlatego ten typ kennela polecany jest głównie do domu, na zawody lub do hotelu i wyłącznie dla psów, które umieją już bez problemu zostać w zamknięciu. Klatka metalowa Klatki metalowe mają jedną podstawową zaletę – wytrzymałość. Porządna metalowa konstrukcja oprze się zarówno zębom szczeniąt, jak i próbom ucieczki. Należy jednak pamiętać, że istnieją psy tak zdeterminowane, że zniszczą nawet metalowe pręty! Kennel z metalu sprawdzi się zarówno w domu, jak i w samochodzie. Ma jednak kilka wad – jest ciężki, niewygodny w transporcie i brzęczy. Dźwięk wydawany przez metalową klatkę może być nie tylko irytujący dla ludzi. Wrażliwe na dźwięki psy mogą całkowicie odmówić wchodzenia do metalowej klatki, właśnie ze względu na jej pobrzękiwanie. Jeśli chcemy używać metalowej klatki w domu, warto nakryć ją od góry kocem lub prześcieradłem – dzięki temu będzie sprawiała wrażenie przytulnej nory. Metalowa konstrukcja pozwala także na przymocowanie od wewnątrz miski z wodą dla psa. Klatka wykonana na zamówienie Na rynku istnieje kilka firm, które wykonują na zamówienie klatki kennelowe w formie mebli. Takie rozwiązanie może być bardzo kosztowne, a wykonane z drewna klatki mogą zostać łatwo zniszczone przez czworonogi. Jednak jeśli zależy nam, by kennel pasował do wystroju i mamy psiaka, który umie zachować czystość i spokój w zamknięciu, takie rozwiązanie jest warte uwagi. Jak przyzwyczaić psa do klatki kennelowej? Wprowadzanie klatki kennelowej polega na budowaniu u psa dobrych skojarzeń z przebywaniem w klatce. Kennel powinien dla psa oznaczać przede wszystkim miejsce, w którym czuje się bezpiecznie i nikt mu nie przeszkadza. Do przebywania w klatce kennelowej można przyzwyczaić każdego psiaka. Zarówno szczeniak kupiony właśnie z hodowli, jak i 10-letni kundel przygarnięty ze schroniska może zaakceptować i polubić zamknięcie w kennelu. Ważne jest, by nie spieszyć się ze wprowadzaniem klatki – nauka powinna odbywać się stopniowo i bez przymusu. W przypadku dużych problemów z wprowadzaniem klatki można wspomóc się feromonami w sprayu. Po przyniesieniu klatki do domu ustaw ją w miejscu, w którym powinna znajdować się docelowo. Najlepsze będzie do tego zaciszne miejsce pod ścianą, z dala od drzwi wejściowych, przejścia i kaloryfera. Nie wkładaj do środka dotychczasowego posłania psa, pozostaw mu wybór. Jeśli zdecydowałeś się na zakup klatki metalowej, przykryj ją kocem tak, by zasłonięta była góra klatki i przynajmniej dwie ściany. Wyjmij z niej także hałasującą kuwetę i zastąp ją materacem, kocem lub innym wygodnym posłaniem. Przez pierwsze kilka dni w żaden sposób nie zachęcaj psiaka do wchodzenia do klatki! Pozwól mu samodzielnie oswoić się z obecnością nowego mebla. Kiedy zacząć zostawiać psa samego? Po kilku dniach możesz zacząć podrzucać do klatki smakołyki dla psa. Jeśli zauważysz, że psiak coraz pewniej wchodzi do klatki, możesz zostawić mu w niej jakiś większy gryzak. Nie zmuszaj psa, by konsumował przysmak w klatce, jeśli woli zjeść go gdzie indziej! Nagradzaj psa za każde samodzielne wejście do klatki. Jeśli twojemu psu zdarza się spać w otwartej klatce, czas na pierwsze zamykanie drzwiczek. Podaj psiakowi duży gryzak, a kiedy będzie zajęty jedzeniem, przymknij drzwiczki klatki. Otwórz je koniecznie zanim zauważysz, że zwierzak zaczyna się niepokoić. Stopniowo możesz przedłużać czas, przez jaki drzwiczki są zamknięte. Możesz także wprowadzić komendę na wchodzenie do klatki. Jeśli widzisz, że twój czworonóg nie reaguje żadnym zdenerwowaniem na widok zamkniętych drzwiczek klatki i spokojnie leży, możesz zacząć wychodzić (początkowo na krótko, potem na coraz dłużej) do innego pokoju. Postaraj się za każdym razem wrócić, zanim psiak się zaniepokoi twoją nieobecnością. Regularnie powtarzaj ćwiczenia. Możesz także zamknąć psa w klatce z gryzakiem na czas sprzątania mieszkania czy oglądania filmu. Jeśli masz pewność, że pod twoją nieobecność w pokoju psiak zachowuje całkowity spokój i jest zrelaksowany, możesz zacząć wychodzić z domu. Nie zostawiaj od razu psa zamkniętego w klatce bez opieki na kilka godzin, wydłużaj czas stopniowo.

Dorosłą psinę trudno będzie ci przyzwyczaić do królika. Ja mam 2 króliczki i mimo że sunia zna je od szczeniaka to czasem ma napady i podbiega do ich klatki i szczeka. Jak twoja suńka gania koty i ma silny instynkt terytorialny to będziesz musiała być bardzo ostrożna, bo psica może zrobić krzywdę króliczkowi (są bardzo delikatne).

Małe mieszkanie nie oznacza, że nie możemy mieć psa. Trzeba tylko wybrać odpowiedniego. Psy do małego mieszkania muszą mieć odpowiedni charakter i rozmiar, a samo mieszkanie dla nich wymaga wprowadzenia kilku udogodnień. Dowiedz się, jak wybierać psy do mPsy do małego mieszkania. Co wziąć pod uwagę?Wybór psa do małego mieszkania nie jest sprawą oczywistą. Taki zwierzak musi pasować do przestrzeni, w której przyjdzie mu żyć. Oznacza to, że pies musi lubić, a przynajmniej tolerować ciasnotę, oraz fizycznie mieścić się pod naszym dachem bez nieumyślnego powodowania psa do małego mieszkania, należy wziąć pod uwagę dwa czynniki: upodobania samego psa (na podstawie wzorca charakteru danej rasy) oraz jego fizyczne do małego mieszkania: nie każdy lubi ciasnotęPierwszym, co należy wziąć pod uwagę, wybierając psa do małego mieszkania, jest dobro samego zwierzęcia. Nie chcemy przecież sprowadzić do naszego gniazdka psa, który będzie w nim nieszczęśliwy. To, czy pies odnajdzie się w małym mieszkaniu, zależy od jego upodobań i powiedzieć, że różne rasy psów miewają różne predyspozycje i odmienne upodobania co do warunków życia. Każdy pies ma wprawdzie swój charakter, ukształtowany w okresie socjalizacji, istnieją jednak ogólne wzorce charakteru dla każdej rasy. Psy hodowano bowiem często właśnie ze względu na ich charakter – obronne muszą być odważne i zdecydowane, myśliwskie czujne i wytrwałe, pasterskie samodzielne, a psy do towarzystwa spokojne i charakteru wskazują, czy pies danej rasy dobrze czuje się w małej przestrzeni, takiej jak mieszkanie. Jeśli tak – jest możliwą opcją do wyboru, jeśli nie – nie należy na siłę zmuszać do życia w mieszkaniu psa, którego żywiołem jest otwarta do małego mieszkania: rozmiar ma znaczenieDrugim oczywistym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, wybierając psa do małego mieszkania, jest rozmiar samego jeśli pies nie ma nic przeciwko ciasnocie, duże zwierzęta po prostu zajmują dużo miejsca i są ciężkie, mogą więc mimowolnie i siłą rzeczy blokować przejścia, przewracać krzesła, strącać ogonem bibeloty. Życie w małym mieszkaniu będzie dla nich kłopotliwe i niewygodne, podobnie zresztą jak dla ich współmieszkańców. Pies, który ciągle coś strąca i jest za to strofowany, może cierpieć z powodu stresu, nie wspominając o bólu, jaki wywołuje częste deptanie mu po ogonie i do małego mieszkania: niedościgniony ideałIdealnym psem do małego mieszkania jest taki pupil, którego przyrodzony charakter sprawia, że nie przeszkadza mu życie w małej przestrzeni, a rozmiary nie utrudniają mu przemieszczania się wśród mebli i ludzi. Należy się więc rozglądać przede wszystkim wśród małych i średnich psów do towarzystwa. Dobrze sprawdzają się także charty, ponieważ energię rozładowują na spacerach, a mieszkanie wykorzystują głównie jako psa do mieszkania, trzeba zwrócić uwagę na jego potrzeby ruchowe. Niektóre rasy – jak charty – zachowują się spokojnie tylko po otrzymaniu odpowiedniej – bardzo dużej – dawki ruchu. Jeśli sami nie prowadzimy aktywnego trybu życia, powinniśmy wybrać psa, który też nie potrzebuje mnóstwa by nasz wybór padł na psa, który nie szczeka zbyt dużo i zbyt głośno, bo takie zachowanie może być przykre zarówno dla nas, jak i dla naszych mieszkania w bloku warto wybrać psa, który dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami – zapewne będzie spotykał ich dużo na do bloków bez windy powinny mieć mocne plecy, by nie szkodziło im wchodzenie i schodzenie po schodach, lub być na tyle lekkie, by dało się je brać na ręce i wnosić na piętro. W bloku bez windy lepiej mieć jamnika niż do małego mieszkania: jak przygotować lokum?Niezależnie od rozmiarów, każde mieszkanie, w którym przyjdzie żyć psu, musi mieć kilka udogodnień specjalnie dla powinien mieć stałe miejsce do spożywania posiłków, najlepiej gdzieś w cieniu i na uboczu ciągów komunikacyjnych, by mógł jeść w musi mieć także wygodne legowisko. Można mu je urządzić w klatce kennelowej, która posłuży za rodzaj budy. W takiej budzie pies będzie miał swoje zaciszne miejsce do odpoczywania i ukrywania się, jeśli nie lubi gości lub potrzebuje też miejsca na zabawę – wystarczy mu podłoga. Jeśli chcemy mieć psa w małym mieszkaniu, jest ważne, by zachować możliwie dużo miejsca na podłodze na psie zabawy. Nie należy więc zagracać mieszkania, a rzeczy trzeba układać raczej na wiszących półkach niż stojących by mieszkanie, w którym ma żyć pies, znajdowało się w okolicy obfitującej w zieleń, najlepiej na skraju lasu lub łąki, tak by pupil miał gdzie szaleć i węszyć w czasie spacerów. Zamknięte osiedla, zalane betonem, zastawione kratami i obstawione zakazami wstępu, nie będą dobrym miejscem do spacerów z przedstawiamy propozycje ras psów, nadających się szczególnie do małego mieszkania. To rasy średnie i małe. Teoretycznie jest możliwe trzymanie w małym mieszkaniu dużych psów, pod warunkiem, że ich potrzeby ruchu i zabawy są zaspokajane. Duży pies w małym mieszkaniu to jednak – no właśnie – duże utrudnienie zarówno dla ludzi, którzy będą stale potykać się o zwierzaka, jak i dla samego psa, któremu trudno będzie znaleźć dla siebie spokojne miejsce do odpoczynku. Duży pies nie powinien być na siłę wtłaczany do naszego małego lokum. Jeśli mieszkanie jest małe, to i pies nie powinien być zbyt do małego mieszkania: yorkshire terrierYorkshire terrier o jedna z najpopularniejszych ras psów domowych. York to niewielki, energiczny, bardzo przyjacielski piesek. Nadaje się na towarzysza zabaw dla dzieci, może też zadawać szyku na wystawach dla psów. Wymaga regularnych spacerów. Wobec obcych jest nieufny i może ostrzegać przed nimi przenikliwym szczekaniem. Zachowanie to można jednak złagodzić przez umiejętny trening. Yorkshire terrier źle znosi dłuższe rozstania ze swoim panem, o czym trzeba pamiętać, decydując się na sprowadzenie do mieszkania pieska tej do małego mieszkania: maltańczykMaltańczyk łączy w sobie wiele cech idealnego psa mieszkaniowego. Jest nieduży i nie ma wielkich wymagań co do spacerów. Jego sierść wymaga jednak regularnych i starannych zabiegów pielęgnacyjnych oraz do małego mieszkania: bichon friseBichon to uroczy piesek, szalenie przywiązany do swojego pana. Nie przeszkadza mu małe mieszkanie – im bliżej pana, tym dla niego lepiej. To przywiązanie oznacza, że piesek źle znosi rozstania z panem i w zasadzie nie powinien być pupilem kawalera, który codziennie wychodzi do pracy. Bichon frise szybko zaprzyjaźnia się z innymi ludźmi i zwierzętami. Nie ma rozbudowanych potrzeb ruchowych, jednak jego puchate białe futerko wymaga regularnych kąpieli i wizyt u do małego mieszkania: chin japońskiTo kolejny niewielki piesek o efektownej sierści. Ten jednak umie w znacznej mierze samemu zadbać o swoje włosie. Mimo to wymaga regularnego czesania. Chin japoński nie potrzebuje dużo ruchu ani przestrzeni życiowej, najlepiej czuje się w obecności swego pana. Można przyzwyczaić go do znoszenia kilku godzin samotności, najlepiej jednak, by właściciel psa spędzał z nim jak najwięcej do małego mieszkania: shih tzuShih tzu to mały piesek o prostych potrzebach. Wymaga mniej więcej dwóch spacerów dziennie, lubi jeść i kocha towarzystwo, o co w małym mieszkaniu akurat nietrudno. To dobry pupil dla rodziny, łatwo nawiązujący przyjazne stosunki z ludźmi i innymi do małego mieszkania: chihuahuaChihuahua to pies bardzo mały i bardzo energiczny. Potrzebuje trzech spacerów w ciągu dnia. To dobry towarzysz rodziny, choć bywa dość rozszczekany. Z racji niewielkich rozmiarów życie w mieszkaniu nie przeszkadza psy chihuahua w najmniejszym stopniu, za to domownicy muszą uważać, by nie nadepnąć przypadkiem plączącego im się między nogami pupila. Z racji na dużą delikatność, chihuahua może źle znosić towarzystwo bardzo małych dzieci, które jeszcze nie wiedzą, jak należy obchodzić się z do małego mieszkania: ratlerekRatlerek, czyli pinczer miniaturowy, ma niewielkie ciało, za to duże potrzeby ruchowe. Wybiegany, dobrze czuje się w mieszkaniu i chętnie towarzyszy rodzinie w jej codziennych do małego mieszkania: jamnikJamnik to pies pierwotnie używany na polowaniach do płoszenia zwierzyny z nor. Uwielbia kopać i potrzebuje dużo ruchu na świeżym powietrzu, najlepiej po parku czy łące. Jeśli potrzeby ruchowe jamnika są zaspokojone, piesek może spędzić spokojnie kilka godzin, polegując na kanapie i nie naprzykrzając się domownikom. Trzeba też pamiętać, że jamnik lubi szczekać dużo i głośno. Do pewnego stopnia można go tego oduczyć na etapie treningu, trzeba jednak liczyć się z tym, że szczekanie psa może się naprzykrzać sąsiadom. Ponadto jamnik nie powinien schodzić po schodach, bo ma delikatny kręgosłup. W bloku powinien więc jeździć windą lub być brany na ręce przez właściciela i do małego mieszkania: jack russell terrierTeriery to niewielkie, urocze pieski. Pierwotnie wykorzystywano je do polowań, potrzebują więc dużo ruchu. Najlepiej, by właściciel jack russell terriera był osobą aktywną fizycznie i zabierał pupila na regularne sesje joggingu. Gdy teriery zażyją odpowiednio dużo ruchu, dobrze czują się w niewielkich nawet mieszkaniach. Lubią towarzystwo ludzi i – po przyzwyczajeniu – innych do małego mieszkania: mopsMopsy to jedne z najpopularniejszych psów domowych. Są niewielkie i urocze, a do tego nie wymagają dużo ruchu – to rasa brachycefaliczna, czyli ze skróconą kufą, która utrudnia psu oddychanie i nie pozwala na zbyt intensywne szaleństwa na dworze. Mopsy bywają wybredne co do jedzenia, zabawek i legowiska, dobrze za to znoszą obecność gości i szybko zaprzyjaźniają się z nowymi osobami. Osamotniony mops wyje przeraźliwie, dlatego jego właściciel powinien spędzać z psem jak najwięcej do małego mieszkania: buldog francuskiBuldog francuski (lub wymiennie angielski) to już pies średnich rozmiarów. Jest z natury towarzyski, ale też w dużym stopniu samodzielny i dość dobrze znosi kilka godzin rozłąki ze swym panem, gdy ten musi opuścić mieszkanie i pójść do pracy. Potrzeby ruchowe buldoga francuskiego są przeciętne, pies ma skróconą kufę, przez co niska wydajność oddechowa uniemożliwia mu karierę sportową. Buldog francuski to więc dobry wybór dla większości zamieszkujących wielkomiejskie bloki entuzjastów do małego mieszkania: owczarek szkockiOwczarek szkocki collie (lub wymiennie szetlandzki) to pies bardzo inteligentny i bardzo ruchliwy. Dawniej owczarki te hodowano do pilnowania i przeganiania bydła. Dlatego pies wymaga stałego zajęcia i angażowania wszystkich zmysłów. Właściciel owczarka collie powinien być osobą aktywną, gotową zabierać pupila na długie spacery urozmaicone zabawami. Owczarek szkocki to bardzo wdzięczny i wierny towarzysz rodzin, lubi tez zabawy z do małego mieszkania: chart angielski lub bassetŻywiołem chartów są gonitwy i polowania. Jeśli jednak pies spędza odpowiednio dużo czasu na intensywnych spacerach ze swym panem, a w weekendy jest zabierany na wycieczki do lasu, na łąkę czy nad jezioro, będzie zachowywał się spokojnie nawet w niedużym mieszkaniu. To pies dla sportowców, którzy chcą i mogą zabierać go na długie wypady do to także pies gończy i jego komfort psychiczny zależy w dużej mierze od tego, czy wybiegał się na dworze. To jednocześnie wierny towarzysz, który nie wymaga specjalnej pielęgnacji i łatwo poddaje się szkoleniu. Podobnie do jamnika, ma wydłużone ciało i nie powinien schodzić po schodach. Z racji sporych rozmiarów, znoszenie go na rękach może być kłopotliwe, dlatego koniecznie powinien mieszkać w bloku z windą. Dobrą zabawą jest chowanie smaczków po mieszkaniu, danie komendy szukaj i pies ma radochę (a także potrafi to go zmęczyć). Kup jej konga - zabawkę z dziurą w środku, do której wciska się pasztet i pies jest zajęty na dłuższy czas (można też dać do gryzienia kości - np. wołowe, niegotowane, też zajmują psa na dłuższy czas).

Dzień dobry. Mam dwa koty, które bardzo kocham. Na chwilę obecną mieszkam w domku jednorodzinnym z ogródkiem, koty są wychodzące (chociaż przeważnie „wychodzenie” ogranicza się do spania na dworzu). Za około 3 miesiące mam wyprowadzić się do mieszkania na pierwszym piętrze. Zastanawiam się, czy powinnam brać koty ze sobą. Tak jak wspomniałam, kocham je i są one częścią mojego życia, ale z drugiej strony nie chcę, aby były nieszczęśliwe. Jest również opcja, aby koty zostały w tym domu, ponieważ nadal będą tam mieszkać moi rodzice i dziadkowie, którzy mogą się nimi zająć, a ja bym je jedynie odwiedzała. Wszyscy odradzają mi zabieranie kotów do mieszkania, bo ze stresu poniszczą meble i będą bardzo nieszczęśliwe. Bardzo proszę o wskazówkę, co powinnam zrobić w tej sytuacji – wziąć koty ze sobą do mieszkania, czy zostawić je w ich obecnym środowisku. Z góry dziękuję za odpowiedź. Życzę miłego dnia. Agnieszka Pan Agnieszko, Faktycznie koty mogą przeżyć przeprowadzkę do nowego mieszkania i może im być trudno to zaakceptować, chociaż niekoniecznie związane to będzie z niszczeniem. Koty nie lubią zmian, a wygląda na to, że mają szczęśliwe życie. Mam za mało informacji, żeby jednoznacznie powiedzieć, co będzie dla nich lepsze, ale też myślę, że powinna pani sobie odpowiedzieć na parę pytań przed podjęciem decyzji. Po pierwsze, czy koty mają tylko i wyłącznie więź z panią, czy również z rodzicami i dziadkami. Pewnie zdarzało się pani wyjeżdżać z domu na jakiś czas i wie pani, jak koty reagowały na rozłąkę z panią. Druga ważna kwestia, to czy przypadkiem nie będą musiały przebywać przez dłuższy czas same w nowym domu, np. na czas pani nieobecności. Po trzecie, czy to spanie poza domem ma miejsce często i czy koty to lubią. Po czwarte, czy nowe mieszkanie jest pani w stanie przystosować do potrzeb kotów (drapaki, osiatkowane okna i balkon jeśli jest, możliwość wchodzenia na meble i wysoko położone półki). Po piąte, czy będzie pani miała czas, żeby zapewnić kotom jakieś aktywności w zamian za te, które mają w obecnym domu i za to, co utracą. To wszystko powinna pani rozważyć i zastanowić się, czy lepiej będzie im z panią w nowym mieszkaniu, czy w obecnym domu, gdzie zawsze może pani przyjść i je odwiedzić.

oqJOH1P.

84r0nybvql.pages.dev/16

84r0nybvql.pages.dev/221

84r0nybvql.pages.dev/88

84r0nybvql.pages.dev/39

84r0nybvql.pages.dev/131

84r0nybvql.pages.dev/60

84r0nybvql.pages.dev/88

84r0nybvql.pages.dev/188

84r0nybvql.pages.dev/248

jak przyzwyczaić psa do mieszkania w bloku