zapytał(a) o 19:04 Pomożecie? Dedykacja dla nauczyciela... Napisałam ksiażkę i moja była pani dyrektor chce ją z dedykacją, ale ja nigdzie nie mg znaleźć dedykacji dla nauczyciela!Za najładniejszą będzie naj xd To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Dla najmilszej pod słońcem dyrektorki...Uczennica Anna KowalskaMoją pierwszą książke , nie najlepsza jak sądze Dla pani w podarku chce złożyćNie potrzebne sa pieniądzeChce pani uśmiechu na twarzy .Uczennica Anna Kowalska tą książke Z myślą o SłońcuLecz pani chcę ją oddaćNajlepszą pani dyrektorką wkońcu !Książka - nieidealnaKsiążka - Pisana na szybkoKsiążka - dla pani specjalnaDla pani ,której zawdzieczam wszystko .Mogą byc ?Nie jestem dobra w pisaniu wierszy a te sama wymyśliłam ; ]Podoba się ? Odpowiedzi to człowiekowi, który wiele mnie nauczył, który był mi zawsze oparciem, któremu ufałam i ufam, który stanowi dla mnie wzór moralny i kulturowy. Mojemu nauczycielowi. po rodzicach jesteście naszym dla nas do jest dla nas drugim w dobrym zdrowiupłyną wasze dni,niech się staną jawą wasze trud wasz zawsze plon obfity wartość waszą cała Polska zna. Mara2001 odpowiedział(a) o 19:09 Zaraz po rodzicach jesteście naszym dla nas do pracy jest dla nas drugim w dobrym zdrowiu płyną wasze dni,niech się staną jawą wasze piękne trud wasz zawsze plon obfity wartość waszą cała Polska zna. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Życzenia na wakacje od nauczyciela dla uczniów. Nauczyciele, którzy w zdecydowanej większości nie zobaczą się ze swoimi uczniami za pomocą internetu przekazują już dziś najlepsze życzenia. Zachęcają swoich podopiecznych, aby czas wolny wykorzystali na odpoczynek i zebranie sił przed nowymi wyzwaniami w kolejnym roku szkolnym. New Password B2 Autorzy książki ucznia: Marta Rosińska, Lynda Edwards, Gregory J. Manin Autorzy zeszytu ćwiczeń: Karolina Kotorowicz-Jasińska, Joanna Sobierska New Password B2 Autorzy książki ucznia: Marta Rosińska, Lynda Edwards, Gregory J. Manin Autorzy zeszytu ćwiczeń: Karolina Kotorowicz-Jasińska, Joanna Sobierska Dla Nauczyciela New Password B2 Książka nauczyciela z kodem do Teacher's App + Audio CD ISBN: 9788381525718 99,00 zł Chwilowo niedostępny Opis New Password to nowe wydanie cenionej przez nauczycieli i uczniów serii podręczników (Password Reset) dla szkół ponadpodstawowych autorstwa Marty Rosińskiej i Lyndy Edwards. Podręczniki zapewniają stopniowe i systematyczne przygotowanie do nowej matury na obu poziomach – materiał umożliwia regularne poznawanie i ćwiczenie zadań z nowego Informatora maturalnego (opublikowanego w marcu 2021 roku). New Password zawiera szereg rozwiązań rozwijających kompetencje maturalne uczniów, np. dwustronicową powtórkę w formacie maturalnym po każdym rozdziale, powtórki kumulatywne Test Practice oraz Kompendium maturalne w Zeszycie ćwiczeń. W dwóch najwyższych poziomach uczniowie znajdą także zadania wspierające przygotowanie do matury dwujęzycznej. Serię New Password, tak jak jej wcześniejsze wydania, wyróżnia jakość, bogactwo i różnorodność treści zapewniających motywację do nauki języka angielskiego i aktywny udział uczniów w zajęciach. Podręczniki wykorzystują różnorodne zadania zwracające uwagę na typowe błędy i wyrazy często mylone oraz zadania wymagające użycia języka polskiego (np. tłumaczenia). Natomiast zadania Challenge! wprowadzają i sprawdzają znajomość bardziej zaawansowanych zagadnień językowych. Dodatkowo dostępne materiały wideo pomagają uczniom utrwalić wiedzę językową – nagrania można łatwo odtworzyć na smartfonie dzięki kodom QR w Zeszycie ćwiczeń. Warto wiedzieć: Do Książki ucznia dołączony jest kod do cyfrowej wersji podręcznika i zadań On-the-go Practice w aplikacji Student’s App oraz do Student’s Resource Centre. Do Zeszytu ćwiczeń dołączony jest kod do jego cyfrowej wersji. Do Książki nauczyciela dołączony jest kod do Teacher’s App oraz Teacher’s Resource Centre. Czytaj Dalej Długopis z Dedykacją dla Nauczyciela na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz!Piszę Wam o tym dlatego, że opinia od wychowawcy jest bardzo przydatna do zbudowania obrazu funkcjonowania dziecka, szczególnie w kontekście społeczno - emocjonalnym. I szkoda ciężkiej pracy wychowawcy, nauczyciela - często czasu po godzinach. Dobrze by było, żeby ten czas przełożył się potem na lepszą diagnozę i pełniejszy obraz.
Podziękowania dla nauczyciela Dziękujemy za te lata wspólnie spędzone, za poświęcony czas, zaangażowanie i wytrwałość. Dziękujemy za dobre słowa, które dodawały nam skrzydeł i pozwalały uwierzyć we własne siły. Dziękujemy za codzienny przykład, jak być mądrym i dobrym z klasy... Dziękujemy za te lata wspólnie spędzone, za poświęcony czas, zaangażowanie i wytrwałość. Dziękujemy za dobre słowa, które dodawały nam skrzydeł i pozwalały uwierzyć we własne siły. Dziękujemy za codzienny przykład, jak być mądrym i dobrym z klasy... Dziękujemy, że była Pani (był Pan) z nami przez te 3 lata. Za rady, wskazówki, pochwały, ale i słowa krytyki. Dzięki Pani (Panu) odkryliśmy, że nauka może być również wspaniałą z klasy ... Dziękujemy, że była Pani (był Pan) z nami przez te 3 lata. Za rady, wskazówki, pochwały, ale i słowa krytyki. Dzięki Pani (Panu) odkryliśmy, że nauka może być również wspaniałą z klasy ... Dziękujemy za pokazanie nam, że porażki mogą nas nauczyć czegoś pożytecznego, że gdy przeżywamy trudności, możemy odkryć swą siłę, że miłość i życzliwość często znajdujemy w najciemniejsze ... Dziękujemy za pokazanie nam, że porażki mogą nas nauczyć czegoś pożytecznego, że gdy przeżywamy trudności, możemy odkryć swą siłę, że miłość i życzliwość często znajdujemy w najciemniejsze ... Droga Wychowawczyni, Dziękujemy za wszystkie starania, które wkłada Pani w nasze wychowanie i edukację. Wierzymy, ze ten wysiłek uczyni z nas ludzi mądrych i szlachetnych. Dziękujemy za codzienne, niezwykle trudne i mozolne budowanie naszych wnętrz. Zdajemy sobie sprawę, że na efekty tej pracy trzeba będzie czekać długo i cierpliwie. Droga Wychowawczyni, Dziękujemy za wszystkie starania, które wkłada Pani w nasze wychowanie i edukację. Wierzymy, ze ten wysiłek uczyni z nas ludzi mądrych i szlachetnych. Dziękujemy za codzienne, niezwykle trudne i mozolne budowanie naszych wnętrz. Zdajemy sobie sprawę, że na efekty tej pracy trzeba będzie czekać długo i cierpliwie. Droga Pani Profesor,zacznę zwyczajnie, że z Panią w szkole było bardzo fajnie:i w deszczu, i w słotę, w smutku i w radości, wspierasz i uczysz życia w radości. Dzisiaj za wszystko chcę Pani podziękować i skromny bukiecik kwiatów podarować. Droga Pani Profesor,zacznę zwyczajnie, że z Panią w szkole było bardzo fajnie: i w deszczu, i w słotę, w smutku i w radości, wspierasz i uczysz życia w radości. Dzisiaj za wszystko chcę Pani podziękować i skromny bukiecik kwiatów podarować. Dziękujemy za ten rok szkolny, za radość z naszych sukcesów, wsparcie w trudnych chwilach i nieustającą motywację do zdobywania Dziękujemy za ten rok szkolny, za radość z naszych sukcesów, wsparcie w trudnych chwilach i nieustającą motywację do zdobywania Dziękujemy za trud włożony w naszą edukację, za cierpliwość i ciepłe słowa. Za nieustanną wiarę w nasze możliwości i wspieranie nas na każdym kroku. Uczniowie z klasy ... Dziękujemy za trud włożony w naszą edukację, za cierpliwość i ciepłe słowa. Za nieustanną wiarę w nasze możliwości i wspieranie nas na każdym kroku. Uczniowie z klasy ... Droga Pani Profesor!W podziękowaniu za kolejny rok szkolny, życzymy słonecznych wakacji. Wierzymy, że Pani wysiłek uczyni z nas ludzi mądrych i otwartych na świat. Życzymy wszystkiego, co najlepsze!Uczniowie klasy ... Droga Pani Profesor!W podziękowaniu za kolejny rok szkolny, życzymy słonecznych wakacji. Wierzymy, że Pani wysiłek uczyni z nas ludzi mądrych i otwartych na świat. Życzymy wszystkiego, co najlepsze! Uczniowie klasy ...
Książki dla nauczycieli (75) Książka "Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi". Marzena Żylińska. 45.00 zł. Książka "Ocalić skrzydła . O potrzebach i emocjach dzieci w szkole." (w dodruku) Agnieszka Semaniszyn - Konat i Jowita Wowczak. Cudaki moje kochane! Piszę do Was, ponieważ nie potrafię mówić… Tzn. znam sama siebie na tyle, że wiem, iż mój introwertyzm i (nad)wrażliwość nie pozwoliłyby mi na wyrażenie tego w mowie (pewnie zaczęłabym płakać przy drugim zdaniu 😉 ). Zatem piszę do Was – Dzieciaczki 😉 Na początku chcę Was przeprosić. PRZEPRASZAM… – jeśli kiedykolwiek poczuliście, że nie okazałam Wam szacunku (chcę wierzyć, że takich sytuacji nie było, w każdym razie – nigdy nie miałam takiego zamiaru) – za wszystkie błędy, które popełniłam jako początkujący nauczyciel, wychowawca – że tak wielu rzeczy nie zdążyłam Wam przekazać i z Wami zrealizować – za to czego zabrakło i to, czego było za dużo – za to, że nie zawsze spełniałam Wasze oczekiwania – za to, że nie zawsze potrafiłam Wam pomóc – za to, że nie zawsze potrafiłam nadążyć za Waszym tokiem myślenia… – za to, że nie znałam odpowiedzi na wszystkie Wasze pytania – za to, że nie do końca rozumiałam Wasz młodzieńczy „slang” 😀 – za swoje niedoskonałości i słabości – za to, że może czasem wymagałam zbyt wiele – za to, że może czasem wymagałam za mało – za to, że może czasami byłam nadgorliwa i chciałam za bardzo… Dalej, chcę Wam podziękować. DZIĘKUJĘ… – przede wszystkim i najmocniej – za to, że dzięki Wam jeszcze bardziej zbliżyłam się do Boga (a myślę, że poznaliście mnie już na tyle, że wiecie, jak ważną rzeczą jest to dla mnie 😉 ) – za to, że przez 14 tygodni miałam za kogo odmawiać koronkę… 😉 – za to, że mnie szanujecie – za to, że tak pozytywnie mnie zaskoczyliście wypełnianiem słoików w akcji „góra grosza” – za piękne gazetki i dekorowanie klasy – za Wasze zaangażowanie w życie klasy – za reprezentowanie szkoły w różnych konkursach, zawodach – za wspólne śpiewanie „Mazura” podczas apelu z okazji Dnia Niepodległości – za wspólne zdjęcia klasowe 🙂 – za cudowne przygotowanie naszej sali i czas spędzony z Wami podczas wigilii klasowej – za to, że mnie zaakceptowaliście i byliście wsparciem zwłaszcza w pierwszych (tak ważnych dla mnie) miesiącach pracy – za to, że nauczyliście mnie, co to znaczy brać odpowiedzialność za drugiego człowieka – za to, że daliście mi tak pozytywne informacje zwrotne w ankietach – za to, że twierdziliście, że nie mam słabych stron (szaleńcy i niepoprawni optymiści z Was… 😀 ) – za to, że utwierdziliście mnie w przekonaniu, że warto się angażować, poświęcić czas i energię w budowanie relacji z drugim człowiekiem – za to, że utwierdziliście mnie w przekonaniu, że warto wychodzić poza schematy i utarte ścieżki – za to, że utwierdziliście mnie w przekonaniu, że warto wierzyć i ufać młodym ludziom – za to, że mnie nie zawiedliście na żadnej z wycieczek, czy innych szkolnych akcjach – za Wasz przezabawny występ „Jadą jadą chłopcy…”, który od początku do końca sami przygotowaliście – za fantastyczny wspólny czas podczas klasowej wycieczki – za wspólne śpiewanie piosenek i pieśni religijnych w autobusie (klasa do tańca i różańca… 😀 ) – za noc filmową z horrorami w roli głównej… 😉 – za każde Wasze „dzień dobry”, „do widzenia”, „miłego dnia/weekendu”, „dziękuję”, „proszę”, „Pani Kasiu…” – za to, że teraz już wiem, co znaczy „rak” i „zrobić komuś kebab” 😀 – za to, że wytrwaliście moje „spamowanie” na naszej grupie klasowej na FB – za to, że oddawaliście mi Wasz cenny czas na przerwach, gdy potrzebowałam z Wami coś omówić – za wspólne 45 min co piątek – czekałam na nie cały tydzień! – za Wasz uśmiech i radość (nawet nie wiecie jak strasznie się cieszyłam widząc Wasze uśmiechnięte twarze) – za Waszą wyrozumiałość i cierpliwość do mnie… – za Waszą otwartość na mnie i moje pomysły… – za Waszą odwagę i kreatywność – za to, że i ja dzięki Wam stałam się bardziej odważna – za to, że jesteście moją inspiracją i motywacją – za to, że mogłam dla Was przebiec maraton 😉 – za to, że mi kibicowaliście – za cudowne 9 miesięcy jakie z Wami spędziłam – za to, że tak pięknie pokolorowaliście mój świat – za to, że tak szalenie dużo mnie nauczyliście – za to, że wnieśliście tak wiele wartości do mojego życia – za wspólny projekt gimnazjalny – za to, że tak wiele razy mogliśmy udowodnić sobie, że niemożliwe nie istnieje 😉 – za to, że jesteście kolejnym powodem, za który codziennie mogę dziękować Bogu – za to, że przez ten czas z Wami odczuwałam tyle wdzięczności, jak mało kiedy prędzej – po prostu za to, że jesteście – i za to jacy jesteście!!! Bo jesteście genialni, cudowni, wspaniali! I kiedy Wam o tym mówiłam, czy pisałam, to nigdy nie było w tym jakiegokolwiek udawania, czy chęci przypodobania się Wam. Ja NAPRAWDĘ tak uważam. Uwielbiam tę Waszą różnorodność. Jako klasa doskonale się uzupełnialiście. I chcę Wam powiedzieć, że to nie jest tak, że zwracałam większą uwagę na Uczniów, którzy lubili pakować się w kłopoty lub brali udział w jakiś „szalonych akcjach”. Choć prawdą jest, że to właśnie dzięki tym Osobom szczególnie kształtował się mój charakter… To dzięki Wam wychodziłam ze swojej strefy komfortu, bo stawialiście mnie w takich sytuacjach, w których z własnej woli nigdy bym się nie znalazła. A tym samym nigdy bym się nie dowiedziała, że sobie poradzę 🙂 Dzięki Wam wzrastałam, a moje kompetencje jako nauczyciela rosły. To dzięki Wam uczyłam się najwięcej… Byliście moim rozwojem osobistym w czystej postaci. (A ja uwielbiam się rozwijać 😀 ) Ale nie raz, nie dwa miałam kryzysy, w których zastanawiałam się, czy to co robię ma w ogóle jakiś sens. Zwłaszcza wtedy, gdy nie widziałam efektów swojej pracy. Gdy ktoś zawodził mimo, że Mu zaufałam. Gdy czułam, że to mi zależy bardziej niż Osobie o którą „walczyłam”. I wtedy w sposób szczególny pomagały mi Osoby w klasie, które z pozoru były „niewidoczne”. Te niby zapomniane. Choć żadne Dziecko nigdy nie było przeze mnie zapomniane. To, że do niektórych z Was nie musiałam podchodzić po kilka razy i pytać, czy coś zostanie zrobione, albo prosić, to nie dlatego, że poświęcałam Wam mniej uwagi. To dlatego, że miałam pewność, że w Waszym przypadku jedno Wasze słowo wystarczy. To Wy dodawaliście mi pewności siebie. Bo to właśnie Wy byliście tymi, którzy gdy miałam chwile zwątpienia motywowali mnie, by jednak nadal się starać. (Wtedy powtarzałam sobie „Bądź silna, nigdy nie wiesz kogo inspirujesz.” :D) To Wy byliście moją siłą, a Wasza akceptacja nadawała sens temu co robiłam. Tylko dzięki Waszemu wsparciu miałam odwagę, by „walczyć” o tych, o których czasem powalczyć trzeba było… To głównie dzięki Wam chciało mi się bardziej. I jeśli drogi Uczniu, zastanawiasz się do której grupy należałeś, to odpowiem Ci, że prawdopodobnie raz byłeś w jednej, raz w drugiej 😉 A każda Osoba z klasy pełniła szalenie ważną rolę. Bo w ogóle jesteście dla mnie bardzo ważni… Pamiętacie jak kilka razy, gdy przygotowałam dla Was jakiś upominek, pytaliście mnie wtedy „Chciało się pani?”?Odpowiadałam, że nie ma znaczenia, czy mi się chciało, czy nie. Jeśli Wam się coś podoba, to wiem, że było warto. I jeśli mam być z Wami szczera (tak jak zawsze byłam), to powiem Wam, że przy robieniu jakiejś 8, czy 10 rzeczy już mi się nie chciało 😛 Zastanawiałam się po co, na co i dlaczego ja to robię, zwłaszcza, że w początkowych zamierzeniach te rzeczy miały wyglądać dużo lepiej niż mi to wychodziło… I to był czas, w którym dziękowałam Bogu, że mam Was tylko 14… 😀 Co nie zmienia faktu, że w każdą rzecz, którą robiłam, wkładałam tyle samo serca i pracy. Bo jest jeszcze jedna ukryta prawda – chciało mi się bo… Was kocham. Ale o tym będzie na końcu 😉 A mimo, że już może i macie dość (wiem, że większość z Was nie lubi czytać :P), to ja wcale jeszcze nie kończę 😉 Bo widzicie, ja mam świadomość, że jestem jednym z wielu nauczycieli, którzy się pojawili i pojawią na Waszej edukacyjnej drodze. Chcę jednak żebyście wiedzieli, że Wy dla mnie nigdy nie będziecie jednymi z wielu. Jesteście dla mnie kimś szczególnym i na zawsze macie kawałek miejsca w moim serduchu. I niezależnie od tego, jak nasze dalsze losy się potoczą, chcę żebyście pamiętali, to o czym Wam już kiedyś pisałam – gdybyście kiedyś mieli trudniejszy czas, to wiedzcie o tym, że gdzieś tam w świecie jest ktoś, kto wierzy w Was bardziej niżby się mogło Wam wydawać… 😉 Bo przez ten czas kiedy z Wami byłam, chciałam Wam przede wszystkim pokazać, że jestem człowiekiem. Nie nauczycielem, czy wychowawcą, który z racji posiadanej roli ma już przewagę nad Uczniem. Po prostu człowiekiem – takim samym jak Wy. Dlatego tak często ćwiczyłam z Wami na wf-ie. I też nie przebijałam piłki, nie trafiałam do bramki, czy kosza. I też popełniałam błędy. Dlatego razem z Wami składałam się na klasowy papier, czy obrus. Dlatego razem z Wami wrzucałam grosiki do naszych słoików na „górę grosza”. I nawet nie wiecie jak bardzo się bałam wychodzić z jakąkolwiek inicjatywą. Każdy post, czy dokument na klasowej grupie na FB był przeze mnie jakieś 5 razy czytany i ogrom razy analizowany, czy w ogóle coś wrzucić. Każda lekcja wychowawcza (mimo, że uwielbiałam ten czas z Wami), w której chciałam podzielić się z Wami jakimiś swoimi przemyśleniami/doświadczeniami była dla mnie jak skok w nieznane… Każda akcja (czy to czekoladowe mikołajki, świąteczne choinki, walentynkowe serduszka, kartki na święta, pudełka na Dzień Dziecka, czy przebieranie na 1 kwietnia) rodziła we mnie milion myśli typu – czy powinnam, czy nie jestem zbyt emocjonalna, czy wypada, czy to nie zostanie źle odebrane itp. Wielokrotnie bałam się tak, jak jeszcze nigdy przedtem. Czego? Waszej opinii, odbioru, reakcji ze strony innych nauczycieli, Dyrekcji, konsekwencji, jakie mogą z różnych inicjatyw wynikać. W sumie, to bałam się wszystkiego. Nadal się boję. Ale to robię. Bo to Wy nauczyliście mnie, że warto. Warto ryzykować. Warto wychodzić ze swojej strefy komfortu. Warto łamać schematy. Warto robić więcej niż tylko to, czego od Ciebie wymagają. Warto żyć bardziej, mocniej… Wiele razy „naginałam rzeczywistość” dla Was, za co później musiałam przepraszać innych. Ale wiecie co? Nie żałuję 😉 Bo pewnie łatwiej byłoby gdybym się tak nie zaangażowała. Na pewno to pożegnanie nie byłoby dla mnie tak trudne… Ale w życiu nie chodzi o to, by było łatwo, ale wartościowo. Cytując N. V. Peal’a (którego książkę cały czas możecie ode mnie pożyczyć 😛 ) – „Nic, co ma wielką wartość w życiu, nie przychodzi łatwo.” I mimo, że czasami faktycznie łatwo nie było, to nie żałuję ani sekundy i energii, którą poświęcałam na budowanie relacji z Wami. Bo gdybym była bardziej obojętna, to mogłabym nie zauważyć tego, jak cudowni jesteście… Tyle stracić! Bo choć często spotykałam się z określeniem, że Uczniowie z mojej klasy mają wiele szczęścia, że jestem Ich wychowawczynią, to ja nie mam wątpliwości, że w tym układzie, to ja jestem większą szczęściarą, bo moje szczęście jest pomnożone razy 14… I już prawie na sam koniec chcę Wam powiedzieć, żebyście byli odważni. I odważnie kroczyli po tym świecie. Bo on Was potrzebuje, dokładnie takich jacy jesteście. Idealnych – właśnie takich! Możesz. Potrafisz. Dasz radę. Wierzę w Ciebie! Bardzo… I przenigdy nie zapomnij o tym, że… JESTEŚ WARTOŚCIOWY, A TWOJE ŻYCIE MA OGROMNE ZNACZENIE! Kocham Was Cudaki… Miłością nauczyciela do swoich Uczniów. Miłością wychowawcy („mamy”) do swoich Dzieciaczków 😉 Miłością człowieka do drugiego Człowieka. Z ogromnymi wyrazami szacunku i uznania do Was jako klasy, jak i każdego z osobna, Wasza KP PS. Przepraszałam, dziękowałam, to jeszcze poproszę… „Obiecaj mi, że zawsze będziesz pamiętał o tym, że jesteś bardziej odważny niż w to wierzysz, silniejszy niż Ci się wydaje i bardziej mądry niż myślisz.” (Kubuś Puchatek) Obiecaj mi, proszę… PS. 2 Przepraszam jeśli ten list jest zbyt emocjonalny i osobisty. Ale przez cały czas nasze relacje były bardzo partnerskie, wręcz przyjacielskie. Przez cały ten czas z Wami byłam dokładnie taka jaka jestem, dlatego ten list też jest taki, jaki jest – po prostu prawdziwy… kPiFC6p.